اِشگَفت

از بریدای با ارفاق 22 ساله به بریدای 14 ساله!

سلام عزیزم! نه! عزیزم نه! میدونم که به شدت از دو کلمه ی عزیزم و آفرین بدت میومد! پس فقط سلام!

میدونم که 14 ساله ای هستی که به شدت موفقه! میدونم که به خودت افتخار میکنی و فکر میکنی که از آسمون افتادی و با همه ی آدمای دور و برت متفاوتی! میدونم که از تغییرات جدیدِ بدنت خوشت نمیاد و اعصاب نداری! نترس! همه ی اینا موقته! امسال چیز زیادی عوض نمیشه برای تو اما از سال بعد بیشتر مراقب خودت باش! کم کم احساس میکنی که وقتشه عاشق شی! اما وقتش نیست دختر کوچولو! اما چیز طبیعی ایه نترس همه همینجورن! شاید اگه اینو بشنوی راحت تر با احساسات ضد و نقیضت کنار بیای! از من به تو نصیحت دور رمان خوندنو خط بکش! سالی دیگه تو اراک خیلیارو با مبارزه هات غافلگیر میکنی! سنسی تصمیم میگیره به تیم ملی برسونتت و تو سال بعدترش تو آمل بهترین خودتی و تیم ملی دعوت میشی!! اگه حذف شدی جا نزن!! جا نزن که این بدترین خصوصیت توعه! اگه نشد دنیا به آخر نرسیده بازم تلاش کن! اون پیام لعنتیو نفرست! بیشتر بگو بیشتر بخند به داداشت بگو غصه نخوره تهش با همون ز ازدواج میکنه :)) میدونم که خیلی وقتا از ترس آینده زیر پتو گریه میکنی اما بیا بغلم تا یچیزیو بهت بگم! تو قراره خیلی عوض بشی قراره هنر بخونی ولی انصراف بدی قراره عاشق بشی اما شکست بخوری قراره خیلی از دوستات موفق بشن و تو درجا بزنی اما میدونی چیه؟ هیچکدوم ترس نداره! همین راهو برو که قراره اینجوری بزرگ بشی قراره اونقدر تراش بخوری تا اون شکلی رو که باید بگیری بگیری! قراره لابه لای ناراحت شدنات خیلی شادی ها ببینی :)

دمت گرم که بی نقص بودی اما قرار نیست بی نقص بمونی :*

به دعوت: هاتف

فلور و جود رو دعوت میکنم که بنویسن :))